Krótkowzroczność to jedna z najczęściej rozpoznawanych wad wzroku. Ujawnia się zazwyczaj w wieku dziecięcym, a za jej rozwój odpowiadają zarówno predyspozycje genetyczne, jak i wpływ czynników środowiskowych. Najważniejszym objawem tej wady wzroku jest niewyraźne widzenie przedmiotów znajdujących się w oddali. Krótkowzroczność można korygować przy pomocy okularów bądź soczewek kontaktowych.
Skąd się bierze krótkowzroczność?
Krótkowzroczność to wada wzroku, charakteryzująca się niewyraźnym widzeniem oddalonych obiektów. Jednym z najistotniejszych czynników sprzyjających powstaniu krótkowzroczności jest występowanie tej wady wzroku w rodzinie. Taka dziedziczna postać krótkowzroczności diagnozowana jest w pierwszych latach życia. Wraz z upływem lat na znaczeniu zyskują z kolei takie czynniki środowiskowe jak długotrwała, nasilona praca wzrokowa, polegająca np. na czytaniu czy korzystaniu z urządzeń mobilnych.
W przebiegu krótkowzroczności dochodzi do pojawienia się nieprawidłowości w budowie oka i elementów optycznych. Mowa o takich nieprawidłowościach jak zbyt długa gałka oczna oraz zbyt wypukłe elementy optyczne oka. Możliwe jest także nadmierne załamywanie światła przez rogówkę lub soczewkę. Wszystko to skutkuje załamywaniem promieni świetlnych nie na siatkówce, a przed nią. Uwzględniając przyczyny rozwoju krótkowzroczności, wyróżnić można następujące postacie tej wady wzroku:
- krótkowzroczność osiowa, spowodowana przez zbyt długą gałkę oczną;
- krótkowzroczność refrakcyjna pojawiająca się w efekcie zbyt wysokiego współczynnika załamania światła, co może mieć miejsce np. w przebiegu zaćmy czy cukrzycy;
- krótkowzroczność soczewkowa, spowodowana zbyt wypukłą soczewką lub rogówką;
- krótkowzroczność rogówkowa spowodowana zbyt dużą kulistością rogówki;
- krótkowzroczność mieszana, rozwijająca się w efekcie więcej niż jednego z wyżej wymienionych czynników.
Z kolei uwzględniając stopień nasilenia wady wzroku, można wyróżnić:
- krótkowzroczność niska do +3 dioptrii
- krótkowzroczność średnia od 3 do 8 dioptrii
- krótkowzroczność wysoka powyżej 8 dioptrii.
Jak rozpoznać krótkowzroczność?
Najbardziej charakterystycznym objawem krótkowzroczności jest nieostre widzenie przedmiotów, które znajdują się w oddaleniu od oczu. Stwarza to konieczność przysuwania bliżej oczu oglądanych przedmiotów. Inne symptomy krótkowzroczności to bóle i zawroty głowy, pieczenie i łzawienie oczu, konieczność częstego pocierania oczu, a także częste mruganie.
Nieleczona krótkowzroczność może postępować, prowadząc do znacznego pogorszenia wzroku. Najpoważniejsze powikłania to rozwój jaskry, zaćmy, pojawienie się zespołu leniwego oka, a nawet oderwania siatkówki oka.
Potwierdzeniem rozpoznania krótkowzroczności jest badanie wzroku wykonywane przez optometrystę. Podczas badania rozpoznawana jest wada wzroku i określane jest jej nasilenie. Takie badanie dostarcza cennych informacji na temat tego, jakiej korekcji wzroku wymaga dana osoba dotknięta krótkowzrocznością. W oparciu o przepisaną przez optometrystę receptę można dokonać zakupu odpowiednich okularów czy soczewek, a więcej o zasadach odczytywania takiej recepty można przeczytać pod linkiem http://ioptyk.pl/jak-odczytac-wade-wzroku-z-recepty/.
Jak skorygować krótkowzroczność?
W celu skorygowania krótkowzroczności i przywrócenia ostrości widzenia można nosić okulary korekcyjne. Wówczas stosowane są wklęsłe soczewki rozpraszające. Możliwe jest także skorygowanie krótkowzroczności dzięki odpowiednim sferycznym soczewkom kontaktowym. Takie rozwiązanie jest bardzo komfortowe – idealnie sprawdza się w każdych warunkach atmosferycznych czy podczas uprawiania sportu. Osoby decydujące się na taką metodę korekcji wzroku mogą dokonać wyboru spośród kilku rodzajów soczewek, z których najpopularniejsze to – jednodniowe i miesięcznych szkła kontaktowe.
Soczewki jednodniowe zakładane są w ciągu dnia i zdejmowane wieczorem. Po ich zdjęciu konieczne jest założenie nowej pary soczewek. Dotyczy to także sytuacji, gdy soczewki nie są noszone przez cały dzień, a krócej i zdejmowane są np. przed wzięciem prysznica czy basenem. Są to zatem soczewki jednorazowego użytku. W przeciwieństwie do nich, soczewki o dłuższym trybie noszenia zakładane są wielokrotnie – na przestrzeni czasu określonej dla danej soczewki, który zazwyczaj wynosi miesiąc (30 dni). Wśród tych soczewek znajdziemy także takie, które mogą być noszone bez przerwy przez cały miesiąc, również podczas snu.
Na jakie soczewki najlepiej się zdecydować? Osoby sięgające po soczewki okazyjnie lub rozpoczynające swoją przygodę z taką metodą korekcji wzroku mogą wybrać soczewki jednodniowe. Natomiast soczewki o dłuższym trybie noszenia sprawdzają się podczas stałego używania soczewek. Należy wówczas pamiętać o konieczności dokładnego oczyszczania soczewek po każdym ich zdjęciu i przechowywania soczewek w pojemniczku ze specjalnym płynem.
Artykuł promocyjny